5.  As xotas vellas

A xota, coma a pandeirada, ten un carácter arcaico e para a súa interpretación, o cantor ou cantora tradicional, utiliza os esquemas melódicos do corpus de melodías clasificadas como melodías sen función determinada.

A pandeirada, ou muiñeira vella, e a xota  era o baile máis frecuente en Boimorto. Tamén son os xéneros máis utilizados no canto tradicional.

A xota, de metro ternario, execútase de forma pausada e melódica en contraposición á pandeirada, de metro binario e execución máis rápida. Tamén é máis variada por constar de dúas partes diferenciadas: punto e volta.

O punto consta de dous ou catro versos musicais, sometido ao compás de 3/8, para interpretar a composición lírica, en forma de cantiga, de catro versos octosílabos.

A volta  ou refrán tamén consta de dous ou catro versos  musicais para interpretar os versos de seis sílabas. Hai xotas que se recolleron sen volta e mesmo aparecen voltas encadeadas que servían  para punto de xota sen identificar.

Cando se interpreta a xota con instrumento rítmico, normalmente a pandeireta, esta indica o cambio do punto á volta para o baile.

Descarga das partituras en formato PDF e reproducción  en formato MIDI

	Título	Descarga PDF	Reprodución MIDI
1	E Sendelle ten a sona
2	Se quére-la boa moza
3	Se queres que o carro cante
4	Miña sogra me quer mal
5	Sei cantar e sei bailar
6	Rapaza se vas arar
7	Carmiña, Carmiña, Carme
8	Carmiña, Carmiña, Carme (2)
9	O caravel cando nace